"Mensen komen verdrietig binnen en gaan blij naar huis"

Zeg je Fatima, dan zeg je Westwijk. Grote kans dat je haar daar tegenkomt. In het wijkcentrum, bij de kledingbank of met een prikker op straat. Zwerfvuil opruimen. “Ik ben hier gelukkig. En dat geluk deel ik graag met anderen. Zolang als ik dat kan.”

Op haar 21^e verhuisde Fatima Haj Kasem van Palestina naar Vlaardingen. Haar man ging werken bij margarinefabriek Romi. Na ruim 20 jaar verhuisde ze van het centrum naar de Johannes van Bijnenstraat in de Westwijk. Daar woont ze nu alweer 32 jaar. “Vlaardingen is echt mijn stad. Voor mijn gevoel ben ik hier opgegroeid. Net als mijn 4 kinderen trouwens.” Sinds die het huis uit zijn, heeft Fatima alle tijd voor vrijwilligerswerk. “Iedereen die dat nodig heeft, krijgt een stukje van mijn hart.”

Arabisch en Nederlands
Het leukste plekje in de wijk? Daar moet Fatima even over nadenken, ze vindt het moeilijk om te kiezen. “Ik ben sowieso heel blij met mijn woning. Die is pas gerenoveerd. Ik heb een mooie nieuwe keuken en badkamer gekregen.”

Ook gaat ze graag naar het wijkcentrum aan de Professor Teldersstraat. “Daar ben ik zo’n 3 dagen per week. Er wordt van alles georganiseerd en ik help graag mee. Tijdens de spreekuren van welzijnsorganisatie Minters werk ik bijvoorbeeld als tolk. Dan help ik brieven te vertalen en ondersteun Arabischsprekende mensen bij gesprekken met specialisten. En als het nodig is, ga ik ook mee naar een huisarts, tandarts, verloskundige of een ziekenhuis.” 

Kledingbank
Maar het allerliefste is Fatima op de Surinamesingel, bij haar kledingbank. “Sinds 1,5 jaar zitten we hier in een oud schoolgebouw.” Deze plek is zij samen met haar zoon gestart nadat de vorige kledingbank stopte. “Steeds meer mensen weten ons te vinden. Niet alleen om kleding uit te zoeken, maar ook om spullen te brengen. Vroeger ging ik zelf kleding ophalen met mijn scootmobiel. Zie je me gaan, met 2 zakken kleding aan het stuur?”

Shoppen op afspraak
“Nee, dan is dit veel beter. Maar nog steeds een hele klus, hoor. We moeten kleding sorteren, de goede spullen ophangen en de kapotte in de lorrenbak doen. Op dinsdag, donderdag en vrijdag kunnen mensen komen winkelen. Vanwege de privacy gaat dat op afspraak. Dan zie je hele gezinnen binnenkomen, kinderen zonder goede schoenen of jas. Als ze dan weer blij vertrekken, heb je echt wat kunnen betekenen. Dat voelt prettig.” 

Lachende gezichten
Het werk is nooit klaar. Zeker niet nu de armoede zo hard groeit. “Weet je dat er meer dan 700 mensen staan ingeschreven bij de kledingbank?” Dat maakt haar inzet waardevoller dan ooit. Gelukkig blijft Fatima positief. “We kunnen samen zo veel moois doen. Laatst nog met Halloween vierden we feest met allemaal kinderen. Eerst een optocht door de buurt en toen dansen in het wijkcentrum. Al die lachende gezichtjes, daar doe ik het voor.”